بیمار مبتلا به آبسه ممکن است درد، قرمزی یا تورم در ناحیه موضعی اطراف کانال مقعد داشته باشد. این عارضه ممکن است در طی یک دوره چند یا چند روزه ایجاد شود. عموما خستگی، تب و لرز نیز شایع است. با افزایش فشار و حجم عفونت، پوست ممکن است در این ناحیه پاره شده و چرک عفونت آزاد شود. تقریباً در 50٪ از افرادی که دچار فیستول می شوند، ناحیه عفونت آبسه اصلی به طور دوره ای متورم شده و برای تخلیه باز می شود. این عارضه می تواند به شکل یک چرخه مداوم تکرار شود.
تشخیص آبسه مقعدی چگونه است؟
اکثر آبسه های مقعدی یا فیستول آنورکتال بر اساس یافته های بالینی در طی معاینه مطب یا جراحی تشخیص داده و مدیریت می شوند. گاهی اوقات، آزمایشات بیشتر مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا MRI می تواند به تشخیص آبسه های عمیق تر یا ترسیم تونل فیستول غیر معمول کمک کند تا به درمان کمک کند.
درمان آبسه مقعدی چیست؟
آبسه نیاز به تخلیه با روشهای پزشکی از جمله جراحی یا درمان با لیزر دارد. برشی در پوست روی تورم ایجاد شده تا عفونت تخلیه شود. این کار را می توان در اورژانس یا مطب پزشک با بی حسی موضعی یا در اتاق عمل تحت بیهوشی عمیق تر انجام داد.
اگر عفونت چرک ایجاد کرده باشد، آنتی بیوتیک ها اغلب به عنوان تنها درمان بی اثر هستند. تخلیه موفقیت آمیز چرک به سیستم ایمنی بدن فرصت بهتری برای غلبه بر عفونت می دهد. برخی از شرایط وجود دارد که در آنها آنتی بیوتیک تجویز می شود.
روشهای درمان فیستول چیست؟
برای شرایط بیماران امروزه، هنوز هیچ درمان دارویی برای فیستول مقعدی وجود ندارد. درمان جراحی همیشه در این موارد مورد نیاز است. اگر این تونل چرکی شامل قسمت کوچکی از عضله اسفنکتر باشد، فیستولوتومی انجام می شود.
- درمان فیستول با لیزر: این روش کم تهاجمی از انرژی لیزر برای انجام فرآیند درمان استفاده می شود. یک فیبر شعاعی پرتو لیزر را به مسیر فیستول ساطع می کند و باعث انقباض بافت شده که در نتیجه منجر به بسته شدن کانال و خشک شدن عفونت خواهد شد. این روش به عنوان کم تهاجمی ترین و راه بدون عوارض نامیده شده است.
- فیستولوتومی فرآیند باز کردن پوست و بریدن قسمت کوچکی از اسفنکتر مقعدی بوده که دهان خارجی و داخلی فیستول را به هم متصل می‌کند و مسیر عبوری را به زخم تبدیل می‌کند که سپس به تدریج از داخل به بیرون شروع به ترمیم می کند.
- در مواردی که مرض آبسه و کانال چرکی را هم زمان داشته باشد، می توان هر دو را در حین تخلیه آبسه با جراحی انجام داد. در برخی موارد، فیستول ممکن است پس از اولین تخلیه ظاهر شود. با این حال، برخی از فیبرهای عضلانی اسفنکتر نیز در طی این روش برداشته می‌شوند و ممکن است در توانایی دفع مدفوع بیماران کمی بدتر شود.
- علاوه بر این روش، روش های جراحی دیگری نیز وجود دارد که در آن عضلات اسفنکتر بریده نمی شوند. چسب فیبرین یکی از این گزینه هاست. در این روش چسب فیبرین به خط فیستول فشرده شده و این خط کانال پر می شود.
از آنجایی که عضله اسفنکتر بریده نمی شود، اجابت مزاج مشکلی ندارد. نقطه ضعف این روش درصد کم موفقیت است. با این حال، می توان آن را بیش از یک بار انجام داد که عوارض بیشتری دارد.
دوره نقاهت بعد از درمان آبسه و فیستول چقدر است؟
ناراحتی بعد از جراحی فیستول یا آبسه مقعدی می تواند در هفته اول خفیف تا متوسط بوده و با قرص های تسکین درد قابل کنترل باشد. مقدار زمان از دست رفته از محل کار یا مدرسه معمولاً چند روز است.
درمان آبسه یا فیستول به دنبال یک دوره زمانی در خانه انجام می شود، زمانی که شامل خیساندن ناحیه آسیب دیده در آب گرم (حمام سیتز) سه یا چهار بار در روز توصیه می شود. همچنین ممکن است نرم کننده های مدفوع یا استفاده از ملین فیبر توصیه شود. برای جلوگیری از کثیف شدن زهکشی لباس، ممکن است لازم باشد از یک پد گاز استریل یا مینی پد استفاده کنید. حرکات روده تاثیری بر بهبودی نخواهد داشت.
